Güle güle Istanbul!

Hoihoi,

Inmiddels ben ik alweer aangekomen in ons koude kikkerlandje. Heerlijk om mijn familie en vriendinnetjes weer te zien op het vliegveld =) Als afsluiting nog een blogje over mijn laatste maand in Istanbul.

Nieuwjaar hebben we met zijn allen gevierd op een boot. Was erg gezellig! Leuke sfeer, muziek en een mooi uitzicht over de stad vanaf het water. Terug naar huis gaan was echter nog wel een uitdaging. Istanbul stond op zijn kop en taxi’s wilden niet meer naar het centrum rijden. Dat werd dus een goede wandeling!
Om het nieuwe jaar goed te beginnen ben ik toch maar eens naar de kapper gegaan (was echt nodig!). Op aanraden de kapper ‘babyface’. Wel weer een ervaring erbij! Uiteindelijk heb ik de ‘baas’ uitgelegd hoe ik wilde dat mijn haar geknipt werd, hij vertaalde het naar het Turks aan een van zijn, natuurlijk mannelijke, medewerkers die mij vervolgens knipte. Deze jongen had een staartje in, oorbellen en kon geen woord engels. Je begrijpt dat ik een beetje bezorgd was, maar gelukkig viel het allemaal mee en is mijn haar best goed geknipt!

De eerste week van januari heb ik het vervolgens heel druk gehad met presentaties, projecten en papers. Als eindproject voor een vak moesten we een NGO bezoeken. Wij besloten naar een vrouwenrechten organisatie te gaan; FILMMOR. Deze organisatie maakt films over het leven van vrouwen in Turkije. Dit kan over van alles gaan, van de clitoris en hoofddoeken tot honor killings. Elke jaar organiseren ze een groot filmfestival waarin ze deze films vertonen, maar ook een selectie ‘vrouwenfilms’ van overal in de wereld. Zo brengen ze bepaalde onderwerpen onder de aandacht. Het was erg interessant en boeiend om met deze vrouwen te praten. Ook hebben we wat korte filmpjes gezien. Hun motto is dat verandering begint bij het stellen van vragen. Wat ze dus veel doen is mensen op straat interviewen over vaak wat controversiële onderwerpen.
Daarna begon het echte studeren voor de tentamens. Mijn eerste tentamen werd uitgesteld vanwege sneeuwval. Als hier sneeuw valt, ligt het leven meteen stil. Het verkeer is namelijk normaal al een chaos, dus met sneeuw erbij is er gewoon echt geen beginnen aan. Uiteindelijk heb ik al mijn tentamens kunnen maken en zijn ze goed gegaan, de vakken zijn dus afgerond en ik heb mijn punten binnen.

In januari ben ik ook 3 daagjes naar Kapadokya geweest, een prachtig natuurgebied in het midden van Turkije. Samen met Stephanie, een meisje uit België. We hebben een tour gemaakt naar een vallei, paar mooie uitzichtpunten, grotwoningen en kerkjes. Ook hebben we een echte ‘Turkse nacht’ meegemaakt inclusief traditionele dans, een buikdanseres en lekkere hapjes. De laatste dag hebben we de hele dag gewandeld door een aantal valleien, de rode, de roze en de vallei van de liefde (of terwijl allemaal rotsen in de vorm van een penis). Zie de foto’s =)

Daarna brak mijn laatste weekje al aan. Ik had nog wat dingen op mijn lijstje staan om te bezoeken, zoals het Rumeli Hisari (kasteel), de Fatih moskee, Chora church en de Kizkulesi (maagdentoren). Het was mooi weer dus perfect voor zulke uitstapjes. Voor de rest veel afscheidsetentjes en feestjes. Ik vond het afscheid nemen wel lastig. In een korte tijd heb ik zoveel leuke vrienden gemaakt en dan ineens is dat toch over. Natuurlijk zullen we wel zo nu en dan contact houden en met mensen in Europa kunnen we best nog eens afspreken ergens, maar het zal denk ik lastig worden mijn Koreaanse vrienden nog eens te zien. De 23ste heb ik nog een feestje gegeven vanwege mijn verjaardag, wat heel gezellig was! De laatste dag heb ik al mijn spullen ingepakt en souvenirs gekocht die allemaal nog net paste. ’s Avonds nog wat gedronken met een paar van mijn zumba groepje. Ze vroegen mij naar cultuurverschillen met Nederland en wat ik nou voor- en nadelen vond van de Turkse cultuur. Dit vond ik toch wel een lastige vraag om te beantwoorden met allemaal Turkse mensen om me heen haha. Tegen jullie kan ik helemaal eerlijk zijn =) Over het algemeen heb ik ervaren dat Turkse mensen ontzettend vriendelijk, behulpzaam en warm zijn. Het leven is wat meer ontspannen, tijd speelt niet zo’n rol en daarom verlopen veel dingen wat chaotischer dan bij ons, ze doen alles op hun gemakje en maken niet zo vaak haast (op de ongeduldige taxi chauffeurs na). Familie is heel erg belangrijk en gastvrijheid ook. Iedereen is welkom op het eten en owee als je zelf iets wilt betalen! Wat ik lastiger vond was de patriarchie in de samenleving. Het is echt wel een machocultuur waarin mannelijkheid erg belangrijk is. Mannen overheersen in de samenleving en dat merk je goed. Zo verbaasde het me eerst dat zelfs in schoenwinkels, lingeriezaken en restaurants bijna alleen maar mannen werkten! Op straat kijken mannen heel openlijk en als je in een erg volle tram staat wordt je gewoon betast en kan je niets doen. Zo ben ik Nederland ook weer extra gaan waarderen. Hier heb je als vrouw veel meer kansen en mogelijkheden en voel ik me veel veiliger.

Nouja, toen ik thuis kwam heb ik gedag gezegd tegen mijn lieve flatgenoten en ben de volgende ochtend heel vroeg opgestaan om naar het vliegveld te vertrekken.

Ik kijk terug op een aantal geweldige maanden waarin ik veel geleerd en meegemaakt heb en ontzettend veel leuke mensen heb leren kennen!