Hongerstakingen, verbouwingen en traangas

Hoi allemaal,

Met deze blog zal ik jullie op de hoogte brengen van dingen die nu gaande zijn hier in Turkije en mijn ervaringen ermee. Er is veel ophef de laatste tijd wat gepaard gaat met onder andere protesten.

Zoals jullie waarschijnlijk wel weten is er veel te doen omtrent de oorlog met Syrië. Het begon een aantal weken geleden toen een aantal Turkse inwoners werden gedood aan de grens. Een dag later maakte het Turkse parlement inval in Syrië mogelijk. Een groot deel van de Turkse bevolking was daar woedend over. Ik belandde midden in een heel groot protest in Istiklal street (DE grootste en drukste straat in Istanbul). Alle linkse partijen gingen de straat op en zwaaiden met rode en zwarte vlaggen. Ironisch, het leek wel oorlog. Blijkbaar heeft dat protest echter niet veel geholpen. Er zijn nu voortdurend grensconflicten waardoor aan beide kanten van de grens slachtoffers vallen.

Verder zijn er inmiddels duizenden Koerdische gevangen in hongerstaking en ook buiten de gevangenis sluiten zich mensen aan. De hongerstaking is te doen om de positie van de Koerden te verbeteren in Turkije. Ze eisen het recht om zich in het Koerdisch te mogen verdedigen voor de rechtbank, evenals het recht op onderwijs in het Koerdisch. Ook eisen ze betere omstandigheden voor hun leider Abdullah Ocalan die op een eiland in de Zee van Marmara gevangen zit.
De hongerstakingen begonnen al in september. Echter kwam er 25 dagen later pas iets over in het Turkse nieuws, ze wilden de situatie zo lang mogelijk geheim houden. Bovendien verkondigt te Turkse premier Erdogan dat er geen hongerstakingen zijn, het is allemaal voor de ‘show’.
Het is nu al begin november en de situatie wordt kritiek. In het verleden zijn er al vele Koerdische mensen gestorven door hongerstakingen. Ik vind het zo erg dat deze mensen hun eigen leven op het spel moeten zetten om voor hun rechten op te kunnen komen.

Afgelopen zondag liep ik op de tarlabaȿi markt. De markt waar we nu ongeveer elke zondag heen gaan om boodschappen te doen voor de rest van de week. Groenten, fruit en noten zijn erg goed en heel goedkoop! In ieder geval waren we dus rond aan het lopen en roken we wat, in de eerste instantie dachten we ‘jeetje wat ruiken die pepers sterk!’. Als snel begon mijn keel en neus echt pijn te doen en mijn ogen te tranen. Blijkbaar was er ergens verderop traangas gebruikt! Het was echt heel naar en best beangstigd. We zijn snel weg gegaan en verderop ging het beter. Geen idee wat de aanleiding was voor deze actie, maar het zou goed kunnen dat het om de Koerdische gevangenen ging..

Het laatste wat ik jullie wil vertellen is dat het centrale punt van Istanbul; Taksim, compleet overhoop ligt. Het is een groot plein waar al het verkeer op uit komt, waarvan alle bussen vertrekken, waar alles en iedereen elkaar ontmoet en waar de grootste winkel/uitgaansstraat van Istanbul begint. De regering heeft nu het plan getrokken om al het verkeer ondergronds te laten lopen en het aanliggende park in een regeringsgebouw en een moskee te veranderen. Het is een enorm project wat ontzettend lang gaat duren. Bovendien zijn nu ook weer veel mensen het er niet mee eens. Er wordt nu elke dat muziek gemaakt als protest (best een leuke variant van protesteren).
Het verkeer in Istanbul was al een enorme chaos en nu is het nog erger dan het al was! Alles staat compleet vast, want al het verkeer moet nu via 1 klein weggetje langs Taksim. Dus ik doe alles zoveel mogelijk te voet of pak de metro.

Pfff, lekker negatief allemaal? Zal ook nog even wat leuks vertellen haha! :)
Mijn zumbalessen zijn leeuuuk! Heb een hele leuke groep en een hele toffe docent. Ik ben de enige ‘buitenlander’, maar iedereen doet erg zijn best engels te praten. Wel leuk, want normaal ga ik vooral met erasmusstudenten om en heb ik niet veel contact met Turkse mensen. Daar probeer ik nu een beetje verandering in te brengen. Zo ben ik laatst thee gaan drinken met onze schoonmaakster (ja I know, belachelijk luxe,). Ze kan geen woord Engels, dus ik kon meteen mijn Turks een beetje oefenen. Het was best gezellig en we konden wel een soort van conversatie voeren. Let op: soort van! Later heeft ze me een heerlijk Turks gerecht leren maken van spinazie, uien, tomaat, knoflook en rijst en hebben we samen geluncht.

Voor de rest ben ik nu heel hard aan het leren voor mijn tentamens. Uhm, en het feit dat ik nu een blog schrijf is vrees ik studie ontwijkend gedrag? Ik stop er snel mee!

Veeeeel liefs,

Sanne