Lieve man met triest verhaal

Op de boot terug van de Princess Islands heb ik een bijzonder man ontmoet. Hoe ik aan de praat raakte met hem weet ik niet meer, maar dat is niet belangrijk . Hij bleek al vaker in Nederland te zijn geweest en het een erg mooi land te vinden (ik vraag me altijd af waarom, ik vind andere landen veel mooier!). Hij vertelde over zijn achtergrond en dat hij getrouwd is geweest met een christelijke vrouw. Hij zelf was Moslim en dat was nogal een probleem. Ze hebben 8 jaar gewacht totdat ze het hun familie konden vertellen. Het was lastig, maar uiteindelijke zijn ze getrouwd en hebben ze 28 jaar samen op een van de eilanden gewoond. Het was een mooie tijd vertelde hij, ze hielden veel van elkaar en hadden samen een kind. Ook benadrukte hij het heel vaak dat het geloof er niet toe deed, dat het er toe deed of je een goed of een slecht mens bent. Dat ben ik volledig met hem eens. Na 28 jaar op het eiland te hebben gewoond is zijn vrouw overleden aan kanker. Er was niets meer tegen te beginnen, toen het ontdekt werd waren er al veel uitzaaiingen. Ik vroeg hem hoe het nu gaat en hij vind het moeilijk vertelde hij, maar dat is het leven. Toen ik hem vroeg naar zijn zoon vertelde hij dat die 4 jaar voordat zijn vrouw stierf al was overleden. Waaraan weet ik niet, ik kon niet veel meer uitbrengen en zat daar met tranen in mijn ogen. Deze lieve man was helemaal alleen over. Wel had hij vrienden vertelde hij, die hij zo nu en dan zag. Toen kwamen we aan met de boot en zeiden we gedag. Het was heel raar om ‘dag’ te zeggen na zo’n gesprek en toen we de boot af aan het lopen waren kwam hij nog even naar me terug. Hij vertelde dat zijn laatste bezoek aan Nederland heel speciaal was geweest, hij was daar namelijk met zijn vrouw die Nederland voor het eerst zag, een mooie herinnering.


Dat wilde ik even met jullie delen. Wel grappig om nog te vertellen dat hij me waarschuwde voor de Turkse mannen: ‘They are all Casanovas and if you smile to them they think you are in the pocket!’